16 Alles wat je wilt zeggen, doe je nog zonder woorden. Non-verbaal, in gedrag, in lichaamstaal. Huilen betekent communicatie. Dorst. Honger. Kou. Of nattigheid. Iedere ouder verstaat die taal. En ook wij als mede-opvoeders begrijpen hoe baby’s communiceren. Het is hun signaal om iets van ons te vragen. Het is daarmee ook hun eerste vorm van zelfstandigheid. Door voor hen te benoemen wat we zien en te zeggen wat we doen, helpen we ze hun wereld voorspelbaarder te maken. Baby’s geven zelfs al aan wanneer zij willen spelen. Daarmee verkennen zij grenzen en mogelijkheden. In het spel ontwikkelt zich hun motoriek. Dingen aanraken, voelen, bewegen, vastpakken. De ontdekkingsreis is begonnen. Wij zijn er om het kind daarbij te helpen en te ondersteunen, zonder daarin te sturen. Even een knuffelbeer heen-en-weer bewegen, een bal toerollen... kleine dingen die veel betekenis geven. Het kind onderneemt en wij reageren. Zo heeft zelfs de allerjongste al een eigen stem. Je bent al één, bijna twee misschien, en je wilt al van alles. Toch is het fijn te weten dat volwassenen een oogje in het zeil houden, zonder dat ze zich met je spel bemoeien. Want je kunt zelf al best veel. Voor de dreumes is het nog moeilijk om woorden te geven aan emoties. Dus uit hij dat in gedrag. Ieder kind heeft een stem | 16 Dreumesen Baby’s
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=